دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : ۱۰ آذر ماه،روز جهانی ایدز است. از سال ۱۹۸۸، هرساله برای اولین روز از ماه دسامبر، شعار خاصی را در نظر می گیرند. هدف از این کار یادآوری این موضوع است که ویروس ایدز، هنوز از بین نرفته است و لازم است که کارهای مختلفی در این ارتباط صورت گیرد. شعار امسال روز جهانی ایدز “سلامتی حقی برای همه” است.
در این روز، بسیاری از مردم به لباس خود، ربان قرمزی که نماد ویروس ایدز است، وصل می کنند تا به خود و دیگران توجه و مراقبت از آن را یادآور شوند و ضمنا تعهد و حمایت خود را در این رابطه اعلام کنند.
به مناسبت این روز، به یکی از بیمارستان های تورنتو می رویم، که کمک شایانی به مبتلایان HIV کرده است.
کیسی هاوس، بیمارستانی برای زندگی
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : برای مدتی، این بیمارستان خانه ای برای بیماران ایدزی بود تا ماه های آخر عمر خود را در آن بگذرانند، بیمارستانی برای رسیدن به مرگ! اما امروز پس از دهه ها، به بیمارستانی برای برگرداندن زندگی به این افراد تبدیل شده است.
این بیمارستان که Casey House نام دارد درسال ۱۹۸۸ به وسیله گروهی داوطلب بنا نهاده شده . در آن زمان بیماران مبتلا به ایدز در تنهایی و سکوت و در حالی که حتی خانواده هایشان جرات نزدیک شدن به آنها را نداشتند گام به گام به مرگ نزدیک می شدند. کارکنان این بیمارستان ، وقت خود را صرف نگهداری و مراقبت از بیماران مبتلا به ایدز می کردند که روزهای پایانی عمر خود را تنها در آرامش و در محیطی مناسب بگذرانند. اما امروز، June Callwood روزنامه نگار و یکی از بنیان گذاران این بیمارستان می گوید: ” در کیسی هاوس افراد می توانند باقیمانده عمر خود را به بهترین شکل ممکن زندگی کنند ”
نزدیک به سه دهه بعد از تاسیس، هم بیماری و هم روند این بیمارستان در معرض تغییرات عمده ای قرارگرفت. مدیر اجرایی بیمارستان، جران سیمونز می گوید: ” دیگر مبتلایان به ایدز، محکوم به مرگ نیستند “.
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : کیسی هاوس تنها بیمارستان خصوصی و مستقل جهان است که امروز ساختمانی جدید در ۵۹ هزار متر مربع مساحت دارد. این ساختمان نو، توسط Hariri Pontarini با همکاری ERA طراحی و در ماه دسامبر سال جاری بازگشایی شده است.
آنچه که در این بیمارستان بسیار حائز اهمیت است، زیبایی و راحتی آن است. دقت در طراحی، برنامه ریزی و ساخت با حفظ حریم خصوصی و المان های زیبایی شناختی با نور، آب و فضای سبز، این بیمارستان را به یکی از بهترین مکان ها برای بیماران و مبتلایان به ایدز تبدیل کرده است. همانطور که در بالا اشاره کردیم این جا دیگر مکانی برای دست و پنجه نرم کردن با مرگ نیست، بلکه مکانی است برای زندگی کردن!
سوالی که ذهن طراح این بیمارستان، سیامک حریری، را به خود مشغول می کرد، این بود: ” چگونه می شود مکانی را ساخت که هم بیمارستان باشد و هم مانند خانه راحت؟ ” نتیجه آن شد که این بیمارستان با سایر بیمارستان هایی که تا به حال ساخته شده است، بسیار متفاوت است و در آن درس هاییست برای آموختن!
درس اول:
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : این پروژه با ذهنیت و روش معمول آغاز نشد. اکثر بیمارستان های کانادا، در ساختمان های بزرگی که در حومه هستند، احداث می شوند که از آنها برای کارهای عملیاتی استفاده می شود. علی رغم آنکه گفته می شود بهتر است بیمارستان ها طراحی بیمار محور داشته باشند، به تنها مواردی که دقت می شود، سطح های ضد عفونی شده و نورهای فلورسنت است.
اما این بیمارستان متفاوت است.
۱۷ سال پیش، با حمایت حامیان خصوصی کیسی هاوس، خانه بزرگ شماره ۱۸۷۵ در خیابان جارویس که یکی از بهترین خیابان های تورنتو بود، خریداری شد. با حفظ این خانه، ساختمانی در پشت آن ساخته شده است که اکنون ساختمان جدید این بیمارستان است. نمای ساختمان آجری و ماسه ای خانه، توسط معماران برجسته، Langley, Langley و Burke طراحی و توسط معماران ERA تکمیل و بر جزئیات طراحی داخلی آن افزوده شد.
این خانه هم اکنون، فضایی برای برگزاری ملاقات ها و جلسات و رویدادهای عمومی است. هدف از این کار، معرفی بیشتر و در معرض عموم قرار دادن این ساختمان و بیمارستان است.
در دهه ی هشتاد، دوران اوج ویروس اچ آی وی، تسهیلات این بیمارستان و خانه در سایه قرار داشت. تقریبا ۳۰ سال بعد با انتشار بیانیه ای از سوی بنیانگذاران اعلام شد که: ” دیگر نمیخواهیم در سایه باشیم و پنهان”.
درس شماره دو:
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : کیفیت به افراد کمک می کند که احساس قدرت کنند و خود قدرتمند شوند. در لابی اصلی ساختمان جدید، دو دهلیز وجود دارد که شومینه ی بسیار بزرگی را که قلب ها را گرم می کند و به مراجعین خوش آمد گویی می کند، احاطه کرده است. این رویه تا طبقه سوم، جایی که میز پرستاری برای سرویس دهی به بیماران قرار دارد، ادامه دارد.
پالت های بیمارستانی معمولی که از فولاد ضد زنگ و پلاستیک است، به هیچ کس حس خوبی منتقل نمی کند.سیمونزمی گوید: ” مشتریان تفاوت را کاملا در این جزئیات احساس می کنند. در همان زمان، ما با اتخاذ تدابیر بسیاری، بر آن بودیم تا در جای جای این بیمارستان، علاوه بر پاکیزگی، به جزئیات دقت شود”.
لازم به ذکر نیست کهبیماران مبتلا به ایدز، در این بیمارستان ایمنی کاملی دارند و ویروس در کیسی هاوس، به شدت تحت کنترل است. از سوی دیگر باید گفت که، بیمارانی که از مشکلات روحی و عاطفی نیز رنج می برند، در این بیمارستان پذیرفته می شوند.
بیماران این بیمارستان، افراد ویژه ای هستند؛ ۲۰ درصد آنها بی خانمانند، ۲۰ درصد دیگر وضعیت زندگی خوبی ندارند و ۶۰ درصد بقیه را بیمارانی که از مشکلات روحی ناشی از سو استفاده های جنسی رنج می برند، تشکیل می دهند و بسیاری از آنها جایی برای رفتن و ماندن ندارند. سیمونز می گوید: ” ما آنها را در آغوش گرم خود می گیریم و پناه می دهیم. ”
درس سوم:
دکوراسیون در خدمت بیماران مبتلا به ایدز : طرح ساختمان کاملا با اکثر بیمارستان های دیگر، متفاوت است. بیمارستان های معمولی عموما راهروهای زیادی دارند که در هر دو طرف آنها، اتاق هایی برای اسکان بیماران قرار گرفته است و مرکز پرستاری که به دور از تابش نور خورشید است، در وسط این راهرو ها قرار گرفته اند.
اما این بیمارستان متفاوت است. در کیسی هاوس، حیاط باریک و کوچکی در وسط ساختمان ساخته شده است تا نور خورشید به راحتی به داخل بتابد. برای بیمارانی که در طبقه ی سوم بستری می شوند، شاید این تنها راه ارتباط با فضای بیرون باشد، که هم زیبا است و هم خصوصی.
به گفته ی سیمونز، حفظ حریم خصوصی در این بیمارستان بسیار مهم است. شاید افراد دوست نداشته باشند که آنها را افرادی خاص و جدا از خانواده بنامند. اما از سوی دیگر از بیماران شنیده می شود که می گویند: ” ما می خواهیم با سرزنش و شرم همراه با HIV مبارزه کنیم” .
نمای بیرونی ساختمان نیز این احساسات دوگانه را بیان می کند. یک طرف ساختمان، شبکه ای پیچیده از آجر رومی با سایه های مختلف سنگ آهک و شیشه ای تاریک دارد که نقش بازتاب دهندگی نیز دارد. این ها، یک تکه پازل همگن را ایجاد می کنند. باید گفت که کیسی هاوس دارای قالب مخصوص به خود است و نمونه نادری از معماری معاصر.
از سوی دیگر، فضای داخلی آن بسیار گرم است و حس خوش آمد گویی را به خوبی انتقال می دهد. هنگامی که مراجعین به بیمارستان پا می گذارند، تمام حس های منفی از آنها خارج می شود، گویی که به خانه ی خود آمده اند. بسیاری از بیمارانی که به این بیمارستان مراجعه کرده اند، حس بسیار مثبتی را دریافت کرده اند، به گونه ای که بیماری خود را فراموش کرده و باقی روزهای عمر خود را در محیطی امن و گرم سپری می کنند.
در این مطلب مطالعه کردیم که معماری و طراحی داخلی مناسب، می تواند به مبتلایان به بیماری های سخت کمک شایانی کند و در زندگی آن ها تغییرات گسترده ای به وجود آورد. به امید آنکه این بیماری برای همیشه ریشه کن شود
