نگاه متفاوت چینی‌ها به مدارس آینده
نگاه متفاوت چینی‌ها به مدارس آینده : با رشد جمعیت، پیشرفت تکنولوژی و افزایش تعداد دانش‌آموزان وجود مدارسی با استانداردهای به‌روزتر بیش از پیش احساس می‌شود. در جهان کشور چین با جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر بیش از هر کشوری دیگری دانش آموز دارد. از این رو شاید بیش از دیگر کشورها به لزوم طراحی مدارس نوین پی برده باشند. به عنوان نمونه کارشناسان معماری و طراحی مبلمان در دانشگاه پکن، مدرسه‌ای طراحی کرده‌اند که می‌توان آن را به عنوان مدلی جدید از مدارس آینده برشمرد.
در این مدرسه دیگر خبری از میز و صندلی‌های ثابت نیست، بلکه در عوض، مبلمان مدولاری که در آن قرار گرفته کاملاً تحت کنترل کاربران است. همچنین آموزش معلم محور و تخته سیاه‌ها نیز جای خود را به کارهای گروهی و مهیج و سایر فضاهای یادگیری داده‌اند.
طراحان دانشگاه پکن به‌منظور ساخت این فضای آموزشی جدید، تصمیم به بازسازی مدرسه‌ای متعلق به سال ۱۹۸۰ میلادی گرفتند. این بازسازی شامل چشم‌انداز، نمای خارجی و طراحی داخلی است.
به عقیده کارشناسان یادگیری تنها در کلاس درس اتفاق نمی‌افتد بلکه در سراسر محوطه مدرسه رخ می‌دهد؛ بنابراین، آنها برای نمای این ساختمان از رنگ‌هایی استفاده کردند که هم موجب جلب توجه عابران از بیرون از مدرسه شود و هم قوه یادگیری دانش آموزان را تقویت و تحریک کند. مدرسه چائویانگ (chaoyang) در واقع مکانی متفاوت است که با ایجاد تعادل میان فضای عمومی و خصوصی توانسته نیازهای متفاوت دانش آموزان و آموزگاران نظیر غذا خوردن، خوابیدن، بازی، مطالعه، کاوش و یادگیری را برآورده سازد.
ساختمان جدید دانشکده مدیریت و هتلداری دانشگاه کرنل با ساختاری کاملا متفاوت.
نگاه متفاوت چینی‌ها به مدارس آینده : هم‌زمان با رشد سریع اقتصادی چین در دهه ۱۹۷۰ میلادی، مسئولان این کشور دریافتند که توسعه کشور در گرو چیزی جز رقابت نیست و رقابت و تعامل با یک اقتصاد جهانی نیازمند نیروی کار قوی و آموزش دیده است. از این رو، تصمیم گرفته شد تا به سرعت اصلاحاتی در نظام آموزشی برای نسل‌های آینده ایجاد شود. این تغییرات باید ضمن حفظ فرهنگ چینی، فرصتی مناسب برای بروز تفکرهای مختلف و رشد خلاقیت‌های گوناگون را فراهم می‌کرد.
کارشناسان دانشگاه پکن برای بازسازی مدرسه چائویانگ دو رویکرد متفاوت را در نظر گرفتند، نخست رویکردی متعارف شامل ارتقا کلی امکانات و توسعه محوطه بیرونی و تبدیل آن به فضایی مدرن و دیگری رویکردی غیرمتعارف که قابلیت‌های چند منظوره را برای بخش‌های مختلف مدرسه فراهم می‌کرد. این قابلیت به گونه‌ای است که دانش آموزان بتوانند از هر فضا برای انجام فعالیت‌های مختلف استفاده کنند. مجموع این دو رویکرد در یک طراحی منسجم نیاز به انعطاف‌پذیری، هماهنگی و درک صحیحی از نیازهای مدرسه داشت.
با توجه به نمای قدیمی ساختمان مدرسه چائویانک طراحان می‌بایست ترفندی برای مدرن‌تر جلوه دادن آن به کار می‌بردند. نمای ساختمان سفید رنگ بود و پنجره‌های مربعی شکل متعدد داشت. بنابراین کارشناسان تصمیم گرفتند از ترکیب نورپردازی سبز محوطه بیرونی و رنگ سبز قاب پنجره‌ها برای ایجاد هماهنگی و کاهش جلوه قدیمی ساختمان استفاده کنند.
قلب مدرسه چائویانک نیز یک مرکز هنری قرمزی رنگ است که با یک چهره جدید و تغییرات اساسی در مرکز محوطه آن واقع شده است. در واقع این مدرسه از ساختمان‌های متعددی ساخته شده که هر یک از آنها فرصت‌های متفاوتی برای تعامل، بحث، همکاری و اکتشاف به دانش آموزان می‌دهد.
این مدرسه در مجموع از پنج ساختمان شامل یک مرکز مطالعه و یادگیری عمومی، یک ساختمان مخصوص دختران، یک ساختمان مخصوص پسران، سالن غذاخوری و مرکز هنری تشکیل شده است. البته علاوه بر محوطه زیبا و باز، از چهار زمین بسکتبال و والیبال و یک زمین چمن فوتبال نیز برخوردار است
نگاه متفاوت چینی‌ها به مدارس آینده : در حالی که همه ساختمان‌ها یک هدف مشترک را دنبال می‌کنند؛ هر ساختمان هویت مستقل خود را دارد. در دکوراسیون داخلیِ هر یک از بناها از رنگ‌ها برای ایجاد هویت و جهت‌گیری فکری کمک گرفته شده است. همچنین طراحان معتقدند مبلمان قابل تنظیم توسط کاربر و نمادهای الهام‌بخش برای تشویق دانش آموزان به بروز خلاقیت آنها منجر خواهد شد.
افزون بر این، با نگاهی به نقشه این مدرسه می‌توانید مشاهده کنید که خبری از کلاس‌های درس سنتی نیست و فضای آموزشی کاملاً بر اساس گفتگو، تفکر و کارگروهی بنا شده است. جالب آنکه مدرسه چائویانگ برخلاف مدارس سنتی فضای مناسب برای استراحت و حتی صرف غذا در محیط آموزشی در اختیار دانش آموزان قرار می‌دهد.
در حقیقت کارشناسان دانشگاه پکن به خوبی دریافته‌اند که نیروی کار آینده باید از دوران نوجوانی شیوه حضور در اجتماع و مشارکت با دیگران برای رسیدن به هدف را بیاموزد. همچنین بازسازی مدرسه چائویانک نشان داد که می‌توان با صرفه جویی در هزینه‌ها، کاهش مصرف مواد آلاینده ساختمانی و بدون نیاز به ساخت بناهای جدید، مدرسه‌های قدیمی را با نیازهای امروز آموزشی تطبیق داد
