جاذبه های گردشگردی استانبول
جاذبه های گردشگردی استانبول : جهانگردی قدمتی به بلندای تاریخ دارد و بخشی از دانش ما از گذشتگان مدیون سفرنامه‌هایی است که از قرن‌ها پیش بر جای مانده است. از یکی دو سده پیش با پیشرفت تکنولوژی و ظهور شیوه‌های نوین حمل و نقل، گردشگری وارد دوران جدیدی شد. امروز نیز در عصری قرار داریم که رونق اقتصادی بسیاری از کشورها به ورود مسافران وابسته است، دولت‌ها تمایل دارند در بخش توریسم سرمایه‌گذاری کنند و سرمایه‌داران را نیز به فعالیت در این حوزه تشویق می‌کنند.
یکی از کشورهایی که صنعت توریسم به اقتصاد آن کمک شایانی کرده، ترکیه است. سهم قابل توجهی از گردشگران ترکیه را ایرانی‌ها تشکیل می‌دهند؛ چرا که این کشور در همسایگی ما قرار دارد و سفر به آن، نسبت به سایر مقاصد گردشگری، هزینه کمتری دارد. در بین شهرهای ترکیه استانبول جایگاه ویژه‌ای را به خود اختصاص داده است. از این رو، تصمیم گرفتیم تا به مناسبت امروز، پنجم مهرماه، روز جهانگردی شما را با جاذبه‌های گردشگری شهر تاریخی استانبول آشنا کنیم. بناهایی که اگر به ترکیه سفر کردید، نباید دیدن آنها از دست دهید.
استانبول یکی از بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین شهرهای جهان است که در طول قرن‌ها توسط امپراتوری‌های مختلف گسترش یافته است. این شهر که امروزه در مرز قاره‌های آسیا و اروپا قرار دارد به عنوان مرکز فرهنگی و اقتصادی کشور ترکیه شناخته می‌شود. استانبول در سال ۲۰۱۰ میلادی به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا نیز انتخاب شده بود و همچنین این شهر به لحاظ تعداد گردشگر به عنوان سومین شهر توریستی جهان شناخته می‌شود.
مسجد ایاصوفیه
جاذبه های گردشگردی استانبول : مسجد ایاصوفیه در ابتدا یک کلیسای بزرگ بود که در سال ۵۳۲ پس از میلاد مسیح به دستور امپراتور بیزانس ژوستین یکم ساخته شد. در ساخت این بنای عظیم و زیبا بیش از ۱۰ هزار کارگر مشارکت داشتند. پس از فتح استانبول توسط مسلمانان در سال ۱۴۵۳، سلطان محمد دوم دستور داد تا این کلیسا به مسجد تبدیل شود. از این بنا تا سال ۱۹۳۱ نیز به عنوان مسجد استفاده می‌شد تا آنکه به فرمان آتاتورک مسجد ایاصوفیه با معماری غنی و تاریخی خود به موزه تغییر کاربری یافت.
قصر توپقاپی
جاذبه های گردشگردی استانبول : قصر توپقاپی یا توپکاپی یکی از بزرگ‌ترین کاخ‌های به جا مانده از قرن ۱۵ میلادی است که به فرمان سلطان محمد دوم بنا نهاده شد. این قصر تا میانه قرن ۱۹ میلادی نیز به عنوان کاخ سیاسی عثمانی مورد استفاده قرار می‌گرفت. قصر توپقاپی یک مجموعه با شکوه و خیره‌کننده از هنرهای اسلامی است که با دیوارها و برج‌های بلند احاطه شده است. محوطه این کاخ مملو از کاشی‌کاری‌هایی است که همگی با دست نقاشی شده‌اند.
مهم‌ترین بخش‌های کاخ توپقاپی عبارت‌اند از حرم‌سرا که پادشاهان و فرزندان سلطان روزهای خود را در آن می‌گذراندند، دیوان دوم که در آن می‌توانید از طریق آشپزخانه کاخ به اتاق شورای امپراتوری بروید و دیوان سوم که شامل اتاق‌های خصوصی سلطان بوده است. قصر توپقاپی بر روی یک شبه‌جزیره میان «شاخ طلایی» و «دریای مرمره» واقع شده و چشم‌انداز بی‌نظیری به «تنگه بسفر» دارد. این قصر از سال ۱۸۵۳ با انتقال کاخ سیاسی سلطان عبدالمجید به «قصر دلمه باغچه» بلااستفاده ماند تا آنکه به یکی از جذاب‌ترین موزه‌های ترکیه تبدیل شد. در این موزه آثار زیادی از جمله آثار هنری ایرانی و همچنین لباس، شمشیر، مو، دندان و کفش منتسب به پیامبر اسلام نگهداری می‌شود.
مسجد آبی استانبول
اگر بخواهیم یکی از شاهکارهای معماری اسلامی را نام ببریم بی‌شک مسجد آبی یا مسجد سلطان احمد یکی از گزینه‌های همیشگی است. این مسجد به دلیل وجود کاشی‌کاری‌های آبی رنگ در طراحی داخلی آن به این نام شهرت یافته است. مسجد آبی در فاصله نزدیکی از کلیسای ایا صوفیه و عمارت توپقاپی بنا نهاده شده است. بسیاری معتقدند که این مسجد تعمداً در نزدیکی ایا صوفیه ساخته شد تا شکوه معماری اسلامی را به رخ طراحی‌های مسیحی بکشد. هرچند گنبد مسجد آبی به لحاظ اندازه از گنبد ایاصوفیه کوچک‌تر است اما به دلیل کاشی‌کاری‌های آبی رنگ خود مورد توجه غربی‌ها قرار گرفت. این مسجد به مسجد کبود نیز شهرت یافته است.
افزون بر این، مسجد آبی به عنوان تنها مسجد شش مناره دنیا نیز شناخته می‌شود. در حالی که تمامی مساجد دنیا از یک، دو یا چهار مناره برخوردارند، معمار مسجد آبی به دلیل یک اشتباه کوچک شش مناره برای آن طراحی کرد. ماجرا هم از این قرار است که سلطان احمد دستور داده بود که یک مسجد با مناره‌های طلایی ساخته شود، اما معمار به جای واژه «آلتین» عبارت «آلتی» به معنای شش را می‌شنود و برای مسجد شش مناره طراحی می‌کند! در داخل مسجد آبی یک موزه کوچک نیز وجود دارد. در این موزه ۲۵۰ متر مربع سنگ فرش موزاییکی قدیمی که در دهه ۱۹۵۰ کشف شد به نمایش در آمده اند. مغازه‌های فروش صنایع دستی در نزدیکی این مسجد نیز محل مناسبی برای خرید و تماشای آثار هنری کشور ترکیه هستند.
آب انبار باسیلیکا
جاذبه های گردشگردی استانبول : آب انبار باسیلیکا بزرگ‌ترین آب انبار باستانی است که در دوران امپراتوری بیزانس ساخته شده است. این آب انبار در زیر شهر استانبول واقع شده و به دلیل ستون‌های متعدد ردیفی خود به این نام معروف شده است. ساخت آب انبار باسیلیکا در سال ۵۳۲ میلادی به دستور کنستانتین بزرگ آغاز شد اما توسط امپراتور جاستینینی در قرن ششم به پایان رسید. در مجموع ۳۳۶ ستون در ۱۲ ردیف ۲۸ تایی در آب انبار باسیلیکا به کار رفته است. بسیاری از این ستون‌ها در ساخت و سازهای جدید بازسازی و مرمت شده اما حکاکی‌های تزئینی آنها همچنان قابل مشاهده هستند. ظرفیت این آب انبار بیش از یکصد هزار تن آب است. از گذشته تاکنون از ماهی‌های کپور به‌منظور گندزدایی از این آب انبار استفاده می‌شود.
موزه باستان شناسی استانبول
موزه باستان شناسی استانبول یکی از غنی‌ترین موزه‌های جهان و بزرگ‌ترین موزه ترکیه است. این موزه بیش از یک میلیون شیء تاریخی را در خود جای داده است. موزه باستان شناسی از سه ساختمان مختلف با نام‌های موزه باستان شناسی، موزه شرق و موزه هنرهای اسلامی تشکیل شده است. این موزه در نزدیکی کاخ توپقاپی واقع شده و فاصله زیادی با مسجد آبی و ایا صوفیه نیز ندارد.
هیپودروم واژه‌ای یونانی است که از ترکیب دو واژه هیپوس به معنای اسب و دروموس به معنای میدان ساخته شده است. هیپودروم‌ها همان میدان‌هایی بوده‌اند که مسابقات اسب دوانی در دوران باستان در آنها برگزار می‌شده است. ساخت هیپودروم استانبول در سال ۲۰۳ میلادی به دستور کنستانتین کبیر آغاز شد و در سال ۳۳۰ میلادی نیز به پایان رسید. از این میدان در زمانی که استانبول (قسطنطنیه) پایتخت امپراتوری روم شرقی بود، به عنوان مرکز اجتماعات و مسابقات اسب سواری و کالسکه‌رانی و نبرد گلادیاتورها استفاده می‌کردند. افزون بر این، در این میدان گودال‌هایی عمیق حفر شده بود که در آنها حیوانات وحشی در معرض دید عموم قرار می‌گرفت.
تصویری شبیه سازی شده از هیپودروم استانبول
جاذبه های گردشگردی استانبول : بسیاری از آثار و بناهای موجود در هیپودروم استانبول در اثر جنگ‌های صلیبی از میان رفته‌اند، آثاری نظیر سنگ‌های مرمری، مجسمه‌های باستانی و پرتره‌های منتسب به اسکندر کبیر و آگوستوس اولین امپراتور روم باستان. با این حال، در میانه این میدان یک آبلیسک (ستون هرمی سنگی نوک تیز) مصری به ارتفاع ۲۰ متر به چشم می‌خورد که بر روی آن نگاره‌هایی به زبان باستانی هیروگلیف حک شده است. همچنین در سه سوی این میدان سکوهایی بلند به گنجایش ده‌ها هزار نفر برای نشستن مردم وجود داشته که اکنون اثری از آنها باقی نمانده است
