هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی
هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی
هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی : جام جهانی ۲۰۱۸ فوتبال بهانه خوبی بود تا زیرساخت‌های ورزشی کشور روسیه پس از سال‌ها دوباره تحولی اساسی به خود ببیند. به‌منظور برگزاری این بازی‌ها، ۱۱ ورزشگاه ساخته شد که پس از پایان این رقابت‌ها عمدتاً به باشگاه‌های ورزشی این کشور واگذار می‌شوند. این ورزشگاه‌ها اغلب از طرح‌هایی منحصر به فرد برخوردارند و انقلابی در صنعت ساخت و ساز روسیه محسوب می‌شوند. یکی از این استادیوم‌ها، ورزشگاه کالینینگراد است که به‌عنوان نخستین مکان برای برگزاری بازی‌های جام جهانی در روسیه انتخاب شد.
ورزشگاه کالینینگراد (Kaliningrad) یکی از استادیوم‌های زیبا و گران‌قیمت جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه است که در مرحله گروهی میزبان چهار بازی از جمله رقابت اسپانیا و مراکش دو تیم هم‌گروهی تیم ملی ایران بود. این ورزشگاه در مجاورت دریای بالتیک واقع شده و با لیتوانی و لهستان هم‌مرز است. شهر کالینینگراد به لحاظ جغرافیایی نزدیک‌ترین نقطه روسیه به اروپا محسوب می‌شود.
برنامه‌ریزی برای ساخت ورزشگاه کالینینگراد در سال ۲۰۱۲ آغاز شد. در طرح اولیه این ورزشگاه قرار بود یک سقف متحرک بر روی سازه قرار گیرد و به‌منظور کاهش هزینه‌های نگهداری پس از پایان مسابقات جام جهانی، طبقه دوم آن به‌طور کامل جداسازی و حذف شود. شروع بحران‌های اقتصادی سال ۲۰۱۳ در کشور روسیه، با ورشکستگی شرکت سازنده ورزشگاه کالینینگراد همراه بود. در نتیجه تحویل این ورزشگاه که یکی از گران‌قیمت‌ترین استادیوم‌های در دست احداث روسیه محسوب می‌شد، در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت.
با توجه به تأخیر قابل توجه در فرآیند ساخت ورزشگاه کالینینگراد و در عین حال سقوط قابل توجه ارزش روبل روسیه، فیفا برای اولین بار طی چند دهه گذشته موافقت کرد تا ظرفیت این ورزشگاه از ۴۵ هزار نفر به ۳۵ هزار نفر کاهش یابد. همچنین قرارداد طراحی و ساخت این ورزشگاه نیز به شرکت سرمایه‌گذاری Crocus اعطا شد.
هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی : به‌منظور افزایش سرعت ساخت و ساز و جبران تأخیرهای ایجادشده در سال‌های گذشته، قرار شد تا طرحی کاملاً جدید برای ورزشگاه کالینینگراد در نظر گرفته شود. در این طرح، ورزشگاه کالینینگراد به‌جای یک ساختار بتنی یکپارچه به‌طور کامل از قطعات پیش‌ساخته فولادی و آلومینیومی ساخته می‌شد. نتیجه این تصمیم بسیار رضایت‌بخش بود.
هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی : در حالی که در سپتامبر سال ۲۰۱۵ عملیات شمع‌گذاری برای استحکام بیشتر این ورزشگاه در زمین خیس کالینینگراد آغاز شد، تنها یک سال بعد، تمام ساختارهای فولادی اولیه آماده نصب شده بود. با این وجود شرکت سازنده ورزشگاه کالینینگراد نتوانست به‌طور کامل تا سال ۲۰۱۷ این استادیوم را تحویل دهد و مجوز ساخت آن تا ماه مارس ۲۰۱۸ تمدید شد.
ورزشگاه کالینینگراد نسبت به طرح اولیه خود تا حد امکان کوچک‌تر و ساده‌تر شده بود. این استادیوم به لحاظ مساحت دومین ورزشگاه کوچک کشور روسیه برای جام جهانی ۲۰۱۸ محسوب می‌شود (با ۱۱۲.۵۰۰ متر مربع پس از ورزشگاه یکاترینبورگ). البته از حیث زیبایی طراحان وسواس زیادی برای استادیوم کالینینگراد به خرج داده‌اند. نمای بیرونی این ورزشگاه به‌طور کامل از ورق‌های سوراخ شده سفید و آبی آلومینیومی ساخته شده که با نورپردازی منحصر به فردی در شب‌ها می‌درخشد.
این دو رنگ که رنگ‌های اصلی پیراهن تیم FC Baltika نیز محسوب می‌شوند، در طراحی داخلی ورزشگاه نیز مورد استفاده قرار گرفته است. به لطف سوراخ‌هایی که در نمای بیرونی این ورزشگاه وجود دارد، تهویه فضای داخلیآن به‌صورت طبیعی صورت می‌گیرد که این ویژگی موجب کاهش هزینه قابل توجهی شده است.
هزار و یک داستان درباره ورزشگاه‌های جام جهانی : ورزشگاه کالینینگراد از ۳۲ متر ارتفاع برخوردار است و سقف آن بر روی ۴۷ پایه بنا شده است. از آنجا که ساختار این استادیوم بسیار ساده طراحی شده، کاهش ظرفیت تماشاگران آن به‌آسانی امکان‌پذیر خواهد بود. به این منظور پس از پایان رقابت‌های جام جهانی ۲۰۱۸ قطعات طبقه دوم ورزشگاه جداسازی و ارتفاع سقف آن کاهش خواهد یافت تا ظرفیت ورزشگاه از ۳۵ هزار نفر به ۲۵ هزار نفر کاهش یابد
