اولین ایستگاه آتش نشانی ایران
اولین ایستگاه آتش نشانی ایران : هیچکس آن ۵ شنبه تلخ را فراموش نخواهد کرد. ۳۰ دی ۹۵ روزی که در آن ساختمان پلاسکو بیش از ۳.۵ ساعت در آتش سوخت و تعداد زیادی از ماموران فداکار آتش نشانی زیر آوار جان باختند تا بار دیگر معنی ایثار و ازخودگذشتگی را به تک تک ما یادآوری کنند.
امروز ۷ ماه مهر روز آتش نشانی و ایمنی دقیقا ۸ ماه است که از آن حادثه ی تلخ می گذرد و تنها چیزی که به جای مانده جای خالی ساختمان قدیمی پلاسکو و یاد و خاطره ی شهدایی است که تا ابد زنده هستند و فراموششان نخواهیم کرد.
تاریخچه ی آتش نشانی را می توان به حدود ۳۰۰ سال قبل از میلاد و زمان اختراع پمپ آب توسط اسکندر کتسیبیوس نسبت داد ولی به شکل سازماندهی شده قدمت آن به حدود ۱۱۵ سال قبل از میلاد مسیح و زمان امپراتوری آگوستوس در روم باستان باز می گردد. اولین گروه آتش نشان در روم توسط فردی به نام مارکوس لیسینیوس آموزش دیدند که در آن زمان در ازای مهار آتش مبلغی را از خسارت دیده دریافت می کردند و اگر وی پولی نداشت از خاموش کردن آتش خودداری می کردند.
آتش سوزی های بسیاری در روم به ثبت رسیده که مهم ترین آنها به ۱۷ جولای سال ۶۴ میلادی باز می گردد که در این حادثه بیش از نیمی از روم باستان در آتش سوخت.نخستین پمپ های آبپاش مناسب اطفای حریق در سال ۱۶۵۷ در آلمان و نخستین ماشینهای آتش نشانی که به پمپ آب نیز مجهز باشند بین سالهای ۱۶۷۸ تا ۱۷۳۶ در ایالات متحده ی آمریکا تولید و به بهره برداری رسیدند.
پس از نابودی روم شهرهای بزرگی مثل پاریس و شهرهای پرجمعیتی مثل لندن بیش از پیش برای داشتن سیستم فعالی برای اطفای حریق احساس نیاز کردند و بعد از حادثه ی دوم سپتامبر۱۶۶۶ این احساس نیاز شدت گرفت. این روز یکی از روزهایی است که مردم لندن هرگز فراموش نخواهند کرد. در این روز نانوایی سلطنتی انگلستان در آتش سوخت و آتش طی مدت شش روز توسط وزش بادهای شدید به ساختمانهای اطراف که همگی چوبی بودند سرایت کرد .
اولین ایستگاه آتش نشانی ایران : بعد از این فاجعه ی بزرگ عده ی کثیری از مردم شهر سرمایه ی خود را از دست دادند و عده ای نیز به دلیل فقدان دارایی و بدهی راهی زندان شدند در چنین شرایطی مسئولین شهر برای جبران خسارتهای ناشی از این حادثه و به منظور جلوگیری از رخدادهای مشابه به فکر ایجاد بیمه ی آتش سوزی افتادند.در قرن یازده اتحادیه هایی به نام گیلد که بر اساس اصل تعاون و همکاری تشکیل شده بودند با دریافت کمکهای مردمی خسارتهای ناشی از حوادث مختلف را جبران می کردند.در نهایت با گسترش واحدهای بیمه و ضرورت ایجاد منافع مشترک شرکتهای بیمه تصمیم گرفته اند که سازمان واحدی را تشکیل دهند.
با گسترش صنایع و بزرگ شدن شهرها میزان آتش سوزی ها و حوادث ناگوار نیز رو به افزایش گذاشت و علناٌ عدم کارایی شرکتهای بیمه به اثبات رسیده بود.از اینرو مسئولین شهر برای تامین نیرو و تجهیزات مورد نیاز جهت مواجه با این حوادث از دولت یاری خواستند و از آنجاییکه یکی از وظایف شهرداری ها ایجاد امنیت است شرکت های بیمه زیر نظر شهرداری ها قرار گرفتند. تا حوالی قرن ۱۷ اقدامات کشورهای مختلف حالتی پراکنده و غیرمنسجم داشت .در نهایت اولین ایستگاه آتش نشانی به معنای مدرن امروزی آن در قرن ۱۸ و در فرانسه شکل گرفت.
اولین ایستگاه آتش نشانی ایران : سابقه ی تاسیس آتشنشانی در ایران به حدود ۱۵۰ سال قبل باز می گردد. در آن دوران روس ها جهت تامین امنیت و حفظ منافع خود امکاناتی را به اطفای حریق اختصاص دادند.در اردیبهشت ۱۲۹۶ اولین اطفائیه توسط قاسم خان والی افتتاح شد.یکی از ویژگیهای منحصر به فرد این ایستگاه وجود برجی به نام یانقین از دوره ی قاجار است که در محوطه این ایستگاه قرار دارد .
در زمانهای قدیم دیده بانی به صورت شبانه روزی در آن مستقر بود و وقوع آتش سوزی را از طریق زنگی به آتش نشانان اطلاع می داد. ارتفاع این برج ۲۳ متر است و در آن یک راه پله ی حلزونی شکل شما را به بالای برج می رساند.این برج به برج آتش نشانی تبریز نیز معروف است. بعد از تبریز در شهرهای جنوبی ایران مانند مسجد سلیمان و آبادان ایستگاه های آتش نشانی به منظور حفاظت از پالایشگاه ها ایجاد شدند.
اولین ایستگاه آتش نشانی ایران : در تهران اولین ایستگاه آتش نشانی توسط یک ژنرال روس در محله ی سه راه امین حضور تاسیس شد و بعدها این واحد گسترش و به چهار راه حسن آباد انتقال یافت.تا قبل از افزایش ایستگاه های آتش نشانی(پایان سال ۱۳۵۵) این ایستگاه به عنوان ایستگاه مرکزی آتش نشانی مورد استفاده قرار می گرفت ولی با تاسیس مرکز جدیدی در خیابان آزادی و انتقال سازمان مرکزی به این مکان، این ایستگاه به ایستگاه شماره یک آتشنشانی تغییر نام داد.این ایستگاه یکی از پایگاه های نزدیک به ساختمان پلاسکو است و تعدادی از شهدای حادثه ی پلاسکو در این ایستگاه خدمت می کردند
