شما حتما بارها کلمه‌ی ”مینیمال‟ را در انواع مقالات و سایت‌های طراحی دکوراسیون داخلی دیده و شنیده‌اید.
کلمه‌ی مینیمالیسم در اواسط دهه‌ی ۶۰میلادی و در قرن بیستم به وجود آمد. در ابتدا این کلمه بیشتر برای توصیف مجسمه‌های اشخاصی چون رابرت موریس و دونالد جود استفاده می‌شد.
اما امروزه معنای این کلمه گسترش یافته است و در بسیاری از حیطه‌ها از مد گرفته تا موسیقی و طراحی و معماری به‌کار می‌رود.
محبوبیت مینیمالیسم در طراحی دکوراسیون داخلی، هر روز بیش از پیش افزایش پیدا می‌کند. در گذشته تمایل بیشتری نسبت به اشکال صریح، سخت و سرد وجود داشت. درحالی که امروزه، در دکوراسیون ترجیح و تأکید بر سبکی ( یا همان استایلی) نرم‌تر، زنده‌تر و متنوع است.
قوانین پایه‌ی مینیمالیسم براساس خطوط تیز، سطوح یک‌پارچه، مبلمان کم و رنگ‌های پاستل است. با این وجود اخیرا شاهد اشکال لطیف‌تر، رنگ‌ها و طرح‌های بیشتری هستیم.
ایده‌ی اصلی طراحی مینیمال، استفاده از فرم‌های طبیعی و ساده است. این قانون، پایه‌ی دکوراسیون شرقی و به‌خصوص دکوراسیون کلاسیک ژاپنی است. طراحان دکوراسیون معروفی که پایه‌گذاران اصلی مینیمالیسم هستند، عضو گروه هنری ”استایل‟ بودند که در سال ۱۹۱۷ به وجود آمد. این طراحان، مینیمالیسم را ترجیح می‌دادند، مخالف تقسیم کردن فضای خانه به اتاق‌های زیاد بودند و از بست دادن چشمی نقشه‌های ساختمانی طر‌ف‌داری می‌کردند.
در طراحی داخلی، مینیمالیسم به معنای اتاق‌های فراخ با کم‌ترین میزان مبلمان و جزئیات است. عنصر اصلی این سبک، توجه به شکل، رنگ و نقش است. در این سبک، نقشه‌ی خانه لزوما به اتاق‌های متعدد تقسیم نمی‌شود؛ مبلمان، لباس‌ها و پارتیشن‌های شیشه‌ای می‌توانند نقش جداکننده بازی کنند. در دکوراسیون مینیمالیست مدرن، تأکید بر اشکال تیز و هندسی و همچنین عدم تقارن است. شکل بر کاربرد غالب است. مبلمان باید اشکالی ساده و تأثیرگذار داشته باشند و با چرم‌هایی به رنگ خنثی رویه‌دوزی شده باشند. در این سبک، سطوح براق و خط‌های صاف فوق‌العاده به‌نظر می‌رسند. جزئیات باید از جنس فلز ضد زنگ و یا کروم تهیه شده باشند. در طراحی خانه‌های مینیمال کم‌ترین میزان وسایل تزیینی استفاده می‌شود. کف‌پوش‌ها از موادی هستند که به‌راحتی قابل شست‌وشو و مراقبت باشند- چوب، لینولئوم و یا سنگ. پیش‌بینی فضای کافی برای نگه‌داشتن تمام وسایل بسیار مهم است. (کمدهایی که طراحی ساده دارند برای این منظور عالی هستند.)
اگر بخواهیم به محبث رنگ بپردازیم، باید بگوییم که سفید رنگ اصلی این سبک است. معمولا رنگ سفید پایه‌ی دیوارها، زمین و مبلمان را تشکیل می‌دهد. با این وجود شما می‌توانید به‌جای سفید از رنگ‌های خنثی همچون بژ، خاکستری و سبز کم‌رنگ نیز استفاده کنید. در این سبک، رنگ‌ها نباید توجه را به خود جلب کنند. شما می‌توانید از هر رنگ روشنی استفاده کنید اما فراموش نکنید که تنها یک رنگ. معمولا قرمز روشن به‌طور سنتی برای هایلایت کردن فضا روی پایه‌ی رنگی سفید استفاده می‌شود. اما این موضوع سلیقه‌ایست و شما می‌توانید از هر رنگ دیگری که دوست دارید، استفاده کنید. مردم معمولا در این نوع طراحی، برای دیوارها از یک تابلو و یا جزئیات بسیار بزرگ استفاده می‌کنند. پنجره‌های بزرگ و بدون پرده نیز می‌تواند تأثیر به‌سزایی بر نور داشته باشد.
منبع : سایت خوگر
