تاریخچه کاشی سنتی : بدون شک کاشی کاری یکی از قدیمی ترین هنرهایی است که در معماری بنا به کار برده می شود و قدمتی دیرینه دارد. در واقع باستان شناسان نمونه های اولیه از کاشی های سرامیکی را مربوط به دوران قبل از تاریخ می دانند، زمانی که از خاک رس در ساختمان سازی استفاده می شد.
تاریخچه کاشی سنتی
به گزارش اینترنتی مجله دکوکده : : مواد اولیه کاشی هایی که مربوط به این دوره از زمان است، از کف رودخانه ها استخراج می شدند و آن ها را در فرم های بلوک ساختمانی تولید کرده و در آفتاب خشک می کردند. از این طریق در ساخت ساختمان از این کاشی ها استفاده های فراوانی می شد.
از آنجایی که کاشی های اولیه دارای ضخامت زیادی بودند و به صورت خام ساخته می شدند، افراد جهت استفاده، روی آن ها کنده کاری، حکاکی و رنگ آمیزی می کردند و آنها را در تزیین نمای داخلی و خارجی ساختمان به کار می بردند.
درواقع قبل از میلاد مسیح افراد دست به تهیه کاشی های اولیه زدند که به مرور زمان تغییرات بسیاری در روند ساخت آنها ایجاد شد. در این مقاله می خواهیم در مورد
تاریخچه کاشی سنتی و نحوه توسعه آن اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دهیم. بنابراین با ما تا پایان این مقاله همراه باشید.
تاریخچه کاشی سنتی در جهان
کاشی کاری و استفاده از آن در تزئینات ساختمان و ظروف در جهان مربوط به هزاره دوم پیش از میلاد است که در زمان بابلیان نمونه هایی از آجرهای لعاب دار که به کاشی معروف بودند کشف شده است. در مصر کاشی های
شیشه ای قدمتی دیرینه دارند و پیدایش آنها به ۲۵۰۰ سال پیش برمی گردد. در آکسفورد شایر نیز نمونه هایی از کاشی های سقفی رومی کشف شده است که نشان دهنده عظمت ساختمان های آن دوره و تزئینات آن ها بوده است و قدمت آنها به عصر آهن و حدود ۲۰۰۰ سال پیش تخمین زده شده است.
به مرور زمان در قرون وسطی کاشی ها را جهت ساخت صومعه ها و کاخ ها تولید می کردند. در آن زمان از خشت و خاک رس به صورت دستی و بدون هیچ تجهیزاتی استفاده می شد تا کاشی ها در قطعات مورد نظر ساخته شوند.
تنها وسیله ای که در ساخت این متریال به کار برده می شد قالب چوبی بود که روی خشت مورد نظر قرار می گرفت و تا زمان خشک شدن کاشی آن را از سطح خشت جدا نمی کردند تا کاشی مورد نظر به طور کامل خشک شود.
بعد از خشک شدن کاشی با استفاده از سوهان آن را می تراشیدند و از طریق پاشیدن لعاب سنگ معدن سرب قالب را از کاشی جدا می کردند. این نوع از روش کاشی سازی در قرن دوازدهم تا شانزدهم به کار برده می شدند و با از بین رفتن صومعه ها این هنر بسیار ارزنده از بین رفت و تا زمان ویکتوریا همچنان ناکارآمد باقی ماند.
تولید انبوه کاشی ها از چه زمانی شروع شد؟
با انقلاب صنعتی، تولید کاشی های دیواری و کف ساختمان به اوج شکوفایی خود رسید که این امر در دوران ویکتوریا به وقوع پیوست. در این زمان استفاده از کاشی سنتی در بسیاری از بناها مانند: کلیسا، مغازه، خانه و ساختمان های عمومی کاربرد گسترده ای پیدا کرد.
در این دوره آزمایشات متفاوتی جهت ساخت کاشی ها صورت گرفت که بیشتر آنها به صورت دستی تولید می شدند و در دهه ۱۸۷۰ به عنوان کاشی های تزئینی مورد استفاده قرار می گرفتند. با پیشرفت علم و گسترش روابط ملل، کاشی های لعاب دار دستی با رنگ های متنوع از هلند به انگلیس وارد می شد.
در اواسط قرن هجدهم تولیدکنندگان انگلیسی بر آن شدند تا این کاشی های وارد شونده را در مقیاس کوچک تر تولید کنند. به این طریق گسترش صنعت کاشی کاری پیشرفت چشمگیری به خود گرفت و در اوایل تا اواسط قرن نوزدهم کاشی های سنگی احیا شدند و روش های مدرن جهت توسعه آن ها توسط فردی به نام چینی هربرت مینتون گسترش پیدا کرد.
بعد از این دوره پیشرفت بسیار چشمگیری در تولید کاشی ها رخ داد که این امر سبب شد تا انواع کاشی های متنوع در رنگ بندی های بسیار خاص و هفت رنگ تولید شوند که امروزه بیشتر آنها در تزئینات خارجی و داخلی ساختمان ها استفاده می شود.
تاریخچه کاشی سنتی در ایران
کاشی کاری یکی از قدیمی ترین هنرهایی است که در ایران جایگاه بالایی را از آن خود کرده است. کاشی های لعاب دار و ۷ رنگ در آثار به جا مانده از دوران هخامنشیان مشهود است. در این دوره کاشی کاری کاربرد گسترده ای نداشت و تنها در تزئین برخی از نماها استفاده می شد.
این هنر در مساجد و مناره های دوران سلجوقی جلوه ای بی نظیر را به معماری بنا و فضای اطراف آن بخشید که هنوز آثار به جا مانده از این کاشی کاری در بسیاری از شهرهای ایران به چشم می خورد. در واقع اوج شکوفایی این هنر مربوط به دوران سلجوقی است که در بسیاری از بناهای بسیار مهم از کاشی به عنوان متریال اصلی در تزئین نما به کار برده شده است.
در این دوره ایران دارای مرز و بومی بسیار وسیع بود و پادشاهان سلجوقی هنرمندان را جهت ساخت بناهایی شکوهمند تشویق می کردند. به همین دلیل در این دوره بسیاری از ساختمان ها مانند مساجد، مقبره ها، گنبدها، طاق ها، مناره ها و برج ها با استفاده از کاشی سنتی مزین شدند و آثار بی نظیری را به وجود آورد.
همچنین به مرور زمان این کاشی ها در ساخت ظروف و اشیاع تزئینی به کار برده شدند که با فرهنگ ایران پیوندی ناگسستنی داشت. کاشی های ۷ رنگ نمونه ای بسیار پرکاربرد از کاشی های لعاب دار بودند که به زیبایی نمای ساختمان جلوه ای بی نظیر می بخشید.
رفته رفته با روی کار آمدن سلطنت صفویه هنر کاشی کاری به اوج خود رسید و بناهای بسیار مهمی از این طریق پا به عرصه ظهور گذاشت. امروزه این هنر در بسیاری از نماهای داخلی و خارجی ساختمان ها به کار می رود و با هنر مدرن و طرح های جدید تلفیق پیدا کرده است.
کاشی سنتی یکی از قدیمی ترین مصالحی است که جهت تزئین بناها به کار برده می شد. این هنر قدمتی ده هزار ساله دارد و در همه جای جهان از آن به عنوان هنر تزئین بنا یاد می شود. با گسترش دین اسلام در ایران آیه های قرآنی را روی این کاشی ها حک می کردند و از آن در تزیین مساجد، مقبره ها، گنبدها و بسیاری از مکان های مذهبی دیگر استفاده می کردند.
یکی از بهترین سایت ها جهت کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه سایت خوگرپلاس است که به شما این امکان را می دهد تا انواع این کاشی ها را مشاهده کنید و در صورت نیاز کالای مورد نظر خود را به صورت اینترنتی سفارش دهید.
اگر کاشی انتخاب شما است می توانید به سایت
خوگرپلاس مراجعه کنید تا اطلاعات دقیق تری در این خصوص در اختیار شما قرار بگیرد.
