محسن مصطفوی
محسن مصطفوی به انگلیسی Mohsen Mostafav متولد ۱۹۵۴ میلادی معمار آمریکایی ایرانی تبار است. او ریاست مدرسه‌ی عالی طراحی دانشگاه هاروارد را بر عهده دارد.
علاقه اش به معماری خیلی زود آغاز شد، احتمالا به این دلیل که زمانی که خانواده اش در حال ساختن خانه‌ای در اصفهان ایران بودند، او کاملا نسبت به کل روند ساختن یک خانه آگاه شد.
در تماس بودن با معماری برایش خیلی جالب بود. وی تحت تأثیر این حقیقت واقع شد که معمارشان تحصیل کرده خارج از کشور است. او می‌گوید: «این اولین بار بود که من متوجه شدم که چنین کاری خیلی جالب خواهد بود». مدرک معماری خود را از مدرسه AA لندن گرفته و پس از آن تحصیلات و تحقیقات خود را در دورههای بالاتر در دانشگاه اسکس و کمبریج گذارنده است.
آشنایی با معماران بزرگ ایران ( محسن مصطفوی)
پروفسور محسن مصطفوی یکی از معماران برجسته ایرانی به عنوان رئیس دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد منصوب شد. دانشگاه هاروارد از پروفسور به عنوان چهره ای برجسته، کامل و رهبری علمی و آکادمیک، طراح، معمار و پژوهشگر یاد کرده است.
ایشان قبلا رئیس دانشکده کالج معماری، هنر و طراحی دانشگاه کورنل آمریکا بوده است و پیش از این نیز به مدت ۹ سال ریاست انجمن مدرسه معماری در لندن را بر عهده داشته است. این مدرسه یکی از برجسته ترین مدارس طراحی اروپا محسوب می شود. او تاکنون پست‌‌هایی آموزشی در دانشگاه کمبریج، دانشگاه پنسیلوانیا و آکادمی هنرهای زیبای فرانکفورت در آلمان را بر عهده داشته است.
مصطفوی طی این مدت بر دو موضوع تمرکز داشت که برای همیشه بر حرفهٔ او تأثیرگذار شدند : تاریخ شهری و تأثیر زمان و محیط بر سطح ساختمان‌ها. کارهای اصلی او در مورد فرسایش در اثر هوا در معماری در سراسر دنیا شناخته شده است و جوایزی را از سوی همتایانش برای او به همراه داشته است.
ارتباطی که او میان تاریخ شهری و تأثیرات زمان و آب‌و هوا بر ساختمان‌ها رسم می‌کند همچنین نشاندهندهٔ آمیختگی تمایلات هنری و فیزیکِ وابسته به ریاضیات در او است؛ این ارتباط در این نقل قول از نوشته اش به نام “دربارهٔ فرسایش در اثر هوا” مشخص است: «در ریاضیات محیطی، فرسایش در اثر آب و هوا یک نیروی کاهش‌دهنده است، یک کم شدن…
اما آیا فرسایش در اثر آب و هوا فقط یک کاهش‌دهنده است؟
آیا نمی‌تواند چیزی بیفزاید و بهبود بخشد؟…
این مسئله زمانی معنی‌دار می‌شود، در صورتی که فرسایش با یک تحسین رومانتیک از ظاهر ساختمان‌ها که سن‌شان بالا رفته ارتباط داده شود ، آجرکاری دلپذیر، سنگ‌های پوشیده از خزه و تیرهای چوبی کهنه». تحصیلات و مدارک علمی: مدرک معماری از مدرسه AA واقع در لندن ادامه تحصیل در اسکس و کمبریج
مسئولیت ها
مسئولیت و مقام ها: رئیس مدرسه‌ی عالی طراحی دانشگاه هاروارد عضو RIBA (Royal Institute of British Architect) عضو هیأت صدور مجوز معماری در بریتانیا (Architects Registration Board of the United Kingdom) تدریس در دانشگاه پنسیلوانیا، کمبریج و آکادمی هنرهای زیبای فرانکفورت رئیس دانشکده معماری دانشگاه کرونل عضو ژوری «جایزه معمار ۸۲» در ایران رئیس مدرسه معماری AA در لندن از سال ۱۹۹۵ از داوران جایزه معماری آقاخان و جایزه هولجیم افتخارات: On Weathering برنده جایزه The American Institute of Architects` Commendation در زمینه تئوری معماری
آثار محسن مصطفوی
تصویر بالا مربوط به مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد است که پروفسور محسن مصطفوی ریاست آن را به عهده دارد.
آثار : نویسنده همکار کتابهای: Architecture and Continuity در سال ۱۹۸۳ Delayed Space در سال ۱۹۹۴ با همکاری هما فرجادی On Weathering در سال ۱۹۹۳ با همکاری David Leather barrow و کتاب های : Approximations ( AA/MIT , 2002 ), Surface Architecture ( with David Leather barrow , MIT , 2002), Logique Visually ( Idea Books , 2003 ), Landscape Urbanism: A Manual for the Mechanic Landscape. و کتاب Structure as Space نقل قول و خاطرات:
رئیس دانشگاه هاروارد در ستایش از این استاد برجسته ایرانی گفته است : «محسن مصطفوی پیشینه منحصربفرد و پرابهتی در رهبری دو مدرسه ممتاز معماری و طراحی جهان داشته است .
مصطفوی پژوهشگر عالی رتبه ای است که روابط مستحکمی با مدرسه طراحی داشته و به عنوان پلی میان دنیای نظریات و عمل با استفاده از اعتماد به نفس قابل توجه خود ایفای نقش کرده است.
نامبرده جزو کمیته داوران جایزه معماران آقا خان و جایزه هولجیم نیز می باشد.او از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷، وظیفه هدایت بیش از ۱۰۰ عضو هیات علمی و بالغ بر ۸۰۰ دانشجوی دوره کارشناسی از بیش از ۳۰ کشور جهان را بر عهده داشته است».
«لمان سید» از استادان دانشگاه کورنل درباره پروفسور مصطفوی می گوید: «او یکی از بااستعدادترین و فرهیخته ترین اساتید آکادمی های معماری است. حضور مصطفوی شخصیت بین المللی ویژه ای را به دانشگاه کورنل بازگرداند و این شخصیت به سبب ردپای مؤثری است که او از خویش به واسطه موفقیت در دو عرصه عمل و تئوری به دست آورده است.»
