با علائم گرفتگی عروق قلب بعد از استنت گذاری آشنا شوید

گرفتگی عروق قلب پس از استنت گذاری زمانی رخ می دهد که عروق مسدوده شده پس از آنژیوپلاستی یا استنت گذاری درمان شده اما مجددا تنگ شوند. در این مقاله از دکتر با من قصد داریم شما را با علائم گرفتگی عروق قلب بعد استنت و روش های درمان آن آشنا کنیم.

گرفتگی عروق قلب بعد از آنژیوپلاستی چیست؟

به تنگی یا مسدود شدن مجدد شریان های درمان شده پس از عمل آنژیوپلاستی، ری استنوزیس گفته می شود. یکی از عوارض آنژیوپلاستی تنگی مجدد عروق پس از آنژیویلاستی است.

علائم گرفتگی عروق قلب بعد از استنت گذاری

در صورت بروز این عارضه بیمار، تغییرات نوار قلبی و افزایش آنزیم های قلبی را تجربه خواهد کرد. این افراد باید هر چه سریعتر تحت درمان آنژیوگرافی قرار بگیرند و لخته خون ایجاد شده در داخل استنت از بین برود و خونرسانی قلب به روال عادی بازگردد.

برخی مواقع ممکن است گرفتگی استنت به صورت تدریجی اتفاق بیفتد؛ به این صورت که سلول های خاصی در داخل استنت جایگزین شده و باعث کاهش تدریجی قطر استنت می شوند. معمولا در این صورت علائم حادی بروز نمی دهد و بیماران در هنگام حرکت و راه رفتن ممکن است درد سینه را تجربه کنند.

یکی از نشانه های بارز در اکثر این بیماران، آنژین وابسته به فعالیتی است که حالت پیش رونده دارد. بیماران برخی مواقع دچار آنژین ناپایدار و در مواقع بسیار نادر دچار حمله قلبی ناگهانی می شوند.

اصولا بیمارانی که دچار درد مکرر سینه بیش از شش ماه پس از عمل آنژیوپلاستی می شوند، احتمال بروز این عارضه بسیار زیاد است.

در چه صورتی گرفتگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی اتفاق می افتد؟

افرادی که ۱ الی ۶ ماه پس از آنژیو علائم رایج آنژینی را تجربه کنند، به احتمال زیاد به این عارضه مبتلا شده اند. اما در کل اغلب بیماران مبتلا به این عارضه، علائم گرفتگی عروق قلب بعد استنت را ظرف مدت ۳ ماه پس از درمان بروز می دهند.

علت گرفتگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی چیست؟

دلیل این اتفاق می تواند موارد زیر باشد:

• استفاده ناصحیح از داروهای تجویزی؛
• پاسخ نامناسب بدن به استنت گذاری؛

روش های درمان تنگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی

امکان دارد استنت در محل مناسب قرار نگرفته باشد و یا کاملا باز نشده باشد. در صورتی که در سونوگرافی IVUS یا توموگرافی OCT وجود یا عدم وجود این عارضه بررسی می شود و در صورتی که استنت به طور کامل باز نشده باشد، با استفاده از یک بالون استنت مجددا باز می شود. همچنین ممکن است پزشک متخصص قلب و عروق با کمک اشعه لیزر، بافت سفت اطراف استن را شل کند و از بسته شدن استنت جلوگیری کند. سایر روش های درمان این عارضه عبارتند از:

آنژیوپلاستی مجدد

در صورت تجربه علائم گرفتگی عروق قلب بعد استنت اصولا پزشک درخواست انجام آنژیوپلاستی مجدد را می کند. البته با توجه به شرایط بدنی بیمار ممکن است جراحی بای پس عروق کرونری یا دارو درمانی نیز تجویز شود.

میزان موفقیت آنژیوپلاستی مجدد بیش از ۹۰ درصد گزارش شده است و بروز عوارض شدید نیز بسیار نادر است.  البته در برخی از افراد ریواسکولاریزاسیون جراحی تجویز می شود.

رشد جای زخم در اطراف و درون استنت نیز می تواند باعث گرفتگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی شود. استنت های حاوی دارو رشد جای زخم در اطراف استنت را کاهش می دهند و احتمال ابتلا به ری استنوزیس را نیز کاهش می دهند. در صورت استفاده از استنت های حاوی دارو، احتمال گرفتگی مجدد عروق به ده درصد می رسد. سایر روش های درمانی مانند پرتو درمانی نیز می توانند در پیشگیری از رشد بافت زخم به درون استنت کمک کنند.

دارو درمانی

ممکن است پزشک متخصص برای برخی بیماران مصرف داروهایی مانند قرص سیرولیموس یا سیلوستازول را تجویز کند. اگرچه این قرص ها عوارض خاص خود را دارند، اما می توانند به کاهش تنگ شدن اطراف استنت کمک شایانی کنند. اصولا مصرف این داروها برای افرادی که چندین بار دچار عارضه ری استنوزیس تجویز می شود.

جراحی قلب باز

در عمل قلب باز، جراح قلب؛ رگ خونی که گرافت (رگ های پیوندی) نام دارد را از سایر قسمت های بدن برداشته و آن را به عروقی که مسدود شده است متصل می کند تا جریان خون در محل انسداد برقرار شود.

اصولا گرافت ها از عروق و رگ های خود بیمار در پا، بازو یا قفسه سینه برداشته می شوند. رگ های پیوندی در واقع مسیرهای جدیدی را برای رسیدن خون اکسیژن دار به قلب باز می کنند.

عمل بای پس یک روش درمانی مناسب به خصوص برای بیماران دیابتی است که دچار گرفتگی مجدد عروق قلبی شده اند.

کلام آخر

یکی از سوالاتی که به کرات پرسیده می شود این است که آیا احتمال تنگی یا گرفتگی مجدد عروق پس از آنژیوپلاستی و استنت گذاری وجود دارد یا خیر؟ طبق مواردی که در این مقاله گفتیم بله احتمال رخ دادن این عارضه وجود دارد و علائم گرفتگی عروق قلب بعد استنت اصولا پس از ۳ ماه بروز پیدا می کند. علائمی شبیه به آنژین که در حین فعالیت بدنی بروز پیدا می کنند.