ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی در قانون ثبت شرکت ها
ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی در قانون ثبت شرکت ها : همانطور که می دانید؛ شرکت ها در قالب ها و انواع مختلفی بر اساس میزان مسئولیت و فعالیت ها وجود دارند.
ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی در قانون ثبت شرکت ها
به گزارش اینترنتی مجله دکوکده : از طرف دیگر شرکت ها به دو دسته شرکت های ایرانی یا بومی و خارجی یا بین المللی نیز تقسیم می شوند. ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی مولفه ها و مواردی دارد که باید با آن ها آشنا باشید.
ما در این مقاله قصد داریم که شما را با این ملاک های تشخیصی در شناسایی شرکت های ایرانی از بین المللی یاری کرده و اطلاعات مفیدی در اختیار شما قرار دهیم. همچنین این فرصت را دارید که با مراجعه به سایت معتبر ثبت فردا با متخصصان و کارشناسان مجرب در حوزه ثبت انواع شرکت ایرانی و بین المللی تماس گرفته و با صرف کم ترین هزینه و در سریع ترین زمان ممکن به انجام کارهای مربوط به ثبت و انحلال شرکت خود بپردازید. در ادامه با ما همراه باشید.
ملاک تابعیت
بر اساس عرف بین الملل و قوانین کشورهای مختلف مواردی که در زیر شرح می دهیم را باید تحت عنوان شاخص های مفهوم تابعیت برآورد کرد:
- اصل اقامتگاه: بر اساس ماده ۱ قانون ثبت شرکت ها مصوب سال ۱۳۱۰ هجری شمسی هر قالب شرکتی که در کشور ایران ثبت شده باشد؛ یعنی مرکز اصلی آن ایران باشد را باید شرکت ایرانی محسوب کرد. از این رو جهت اشاره به قانون کلی، شرکت های دارای سرمایه گذار خارجی که در ایران به ثبت رسیده باشند نیز شرکت ایرانی محسوب می شود.
البته در قوانین تصویب شده جدید در خصوص ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی موضوع سرمایه نیز مطرح شده است. از طرفی نیز امکان دارد که در حیطه اصل اقامتگاه اصول و متغیرهایی مانند محل ثبت رسمی شرکت، مرکز عملیات اجرایی کسب و کار آن یا محل اداری نظارت و بازبینی شرکت ها تحت عنوان شاخص تشخیص اقامتگاه برآورد شوند.
- اصل منبع سرمایه: بر اساس قوانین و مقررات تصویب شده در برخی کشورها، ملاک اصلی تعیین تابعیت یک شرکت منبع سرمایه کشور مادر است. در آخرین قوانین داخلی نیز مانند مصوبه های بهره برداری از نیروی تولید و خدمات در تامین نیازهای کشور و اصلاح ماده ۱۰۴ قانون مالیات های مستقیم، تعریفی نوین از شرکت های خارجی ارائه شده است که در زیر به آن می پردازیم:
انواع تابعیت شرکت ها
- شرکت ایرانی: شرکت هایی هستند که در مراجع و نهادهای قانونی و ثبتی داخل کشور ثبت شده اند و کل سهام آن به اشخاص حقیقی یا حقوقی ایرانی تعلق دارد.
- شرکت خارجی: شرکت هایی هستند که کل سهام آن ها به اشخاص حقیقی یا حقوقی غیر ایرانی تعلق دارد و بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران در این کشور به کسب و کار و فعالیت مشغول شده اند.
- شرکت خارجی ایرانی: این ها شرکت هایی هستند که در مراجع و نهادهای قانونی و ثبتی داخل کشور ثبت شده اند و در سهم بندی سهام آن ۵۱% متعلق به شرکت های خارجی است که مورد تایید جمهوری اسلامی ایران باشند و ۴۹% از سهام آن نیز به اشخاص حقیقی یا اشخاص حقوقی ایرانی تعلق دارد.
- شرکت ایرانی خارجی: این شرکت ها در مراجع و نهادهای ثبتی و حقوقی داخل کشور ثبت شده اند و بیش از ۵۱% سهام آن ها متعلق به اشخاص حقیقی یا اشخاص حقوقی ایرانی و مابقی سهام آن به اشخاص حقیقی یا حقوقی خارجی تعلق دارد.
ملاک های حائز اهمیت در تابعیت شرکت
اصل تابعیت شرکا: طبق قوانین تجارت برخی از کشورها ملاک تابعیت اصلی ایرانی یا خارجی یک شرکت یا دارایی عنصر خارجی و سرایت قوانین به آن شرکت را تابعیت شرکا قلمداد می کنند.
اصل قرارداد و تابعیت داور: ممکن است که طبق قوانین بین المللی با موافقت و رضایت شرکا و همچنین سهامداران، تابعیت ایرانی یا خارجی یک شرکت غیر از اصل اقامتگاه و اصل تابعیت شرکا گزینش شود.
در کل در کشور ما با توجه به اینکه قانونگذار در ماده ۵۹۰ قانون تجارت، ملاک اقامتگاه را مرکز امور اداری شرکت تعیین کرده است؛ شرکت های بازرگانی یا تجاری تابعیت کشوری را خواهند داشت که مرکز اداری یا ریشه شرکت در آن کشور بنیان نهاده شده است.
فرض های ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی
از مقایسه دو ماده ۵۹۱ قانون تجارت و ماده یک قانون ثبت شرکت ها ۴ فرض تصور خواهد شد که از این ۴ مورد، سه فرض آن ها نتیجه اعمال هر دو قانون واحد است؛ اما در یک فرض تفاوت دارد. فرض مجزا، به شرکتی نظارت می کند که اقامتگاه آن در ایران باشد یا به عبارت دیگر، مرکز اصلی آن در ایران قرار دارد؛ اما محل تاسیس آن ایران نباشد.
این شرکت به موجب ماده ۵۹۱ قانون تجارت، ایرانی به حساب می آید؛ اما مطابق با ماده ۱ قانون ثبت شرکت ها، شرکت مزبور ایرانی نیست.
۳ فرض دیگر که در نتیجه پیاده سازی هر دو قانون همسان بوده؛ عبارت هستند از:
- فرض اول: شرکتی که در ایران تاسیس شده است؛ اما مرکز اصلی آن خارج از کشور باشد. بدون تردید این شرکت طبق هر دو قانون ایرانی به حساب نخواهد آمد.
- فرض دوم: شرکتی که در ایران تاسیس شده است و مرکز اصلی آن نیز در ایران باشد. بدیهی است که این شرکت مطابق هر دو قانون ایرانی به حساب خواهد آمد.
- فرض سوم: شرکتی که خارج از ایران تاسیس شده است و مرکز و اقامتگاه اصلی آن نیز در خارج از ایران باشد. این شرکت نیز طبق هر دو مصوبه، شرکتی ایرانی محسوب نشده و در واقع یک شرکت خارجی به حساب خواهد آمد.
استثناهای ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی
همان گونه که اشاره شد؛ ملاک تابعیت شرکت های بازرگانی، اقامتگاه شخص حقوقی آن است؛ اما با این حال با توجه به برخی مقررات قانونی دو استثنا در این زمینه وجود دارد که به شرح زیر است:
استثنای اول: این مورد درباره بانک ها است که بند ج ماده ۳۱ قانون مالی و بانکی کشور ملاک تابعیت بانک را متناسب با تعلق سرمایه به تبعه های کشورها دانسته و بنا داشته است. هر بانکی که بیش از ۴۰% از اندوخته آن به شخصی حقیقی یا اشخاص حقوقی خارجی تعلق داشته باشد؛ از منظر قانون بانکی خارجی قلمداد شده و باید تحت عنوان بانک خارجی در نهادهای کشوری ثبت شود. از دید این مصوبه هر شخص حقوقی یا شرکتی که ۷۵% سرمایه آن به شخصیت های حقیقی یا اشخاص حقوقی تبعه های ایرانی تعلق نداشته باشد؛ خارجی محسوب می شود.
استثنای دوم: این استثنا شرکت های هواپیمایی را شامل خواهد شد. طبق قانون تشکیل موسسه های حمل و نقل هوایی و حمل و نقل دریایی، شرکت های هواپیمایی که بیشتر از ۴۹% سهام آن ها به اتباع خارجی تعلق دارد؛ خارجی محسوب می شوند.
سخن آخر
شرکت ها از نظر شکل فعالیت و مسئولیت صاحبان سهام قالب ها و انواع گوناگونی دارند. همچنین شرکت های تجاری از لحاظ گستردگی و محدوده به شرکت های داخلی و خارجی نیز تقسیم می شوند که انواع ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی نیز وجود دارد.
ما در این مقاله به ملاک تشخیص شرکت ایرانی از شرکت خارجی پرداختیم و شما را تا جای ممکن با استثناها و ملاک های تابعیت آشنا کردیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه ثبت انواع شرکت تجاری و غیر تجاری به متخصصان سایت ثبت فردا مراجعه کرده و از مهارت و تجربه آن ها در این زمینه بهره مند شوید.
